Keçmişin bu günü sükut içində yaxaladığı bir məkandayıq. Kollektiv ağrı yavaş-yavaş hər şeyi ələ keçirir, mənzərəyə, məkana, şəhərə daxil olur. Nəhayət, o, bizə də çatır. Srebrenitsa bu günün reallığına, bizim öz reallığımıza çevrilir.